Αθλητικές κακώσεις σε δρομείς

Οι αθλητικές κακώσεις παρατηρούνται συχνά τα τελευταία χρόνια, καθώς έχει  αυξηθεί σημαντικά η συμμετοχή ατόμων σε αθλητικές δραστηριότητες, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Αν και τα οφέλη της άσκησης είναι γνωστά, εντούτοις χρειάζεται προσοχή, ειδικά όταν κανείς βρίσκεται σε φάση προετοιμασίας. Η άσκηση μπορεί να σχετίζεται με προβλήματα υγείας όπως: παθήσεις, οξείες κακώσεις και κακώσεις από υπέρχρηση (overuse injuries), ειδικά στα αθλήματα αντοχής (endurance sports). Οι τελευταίες προκαλούνται από απότομη αύξηση των επαναλαμβανόμενων φορτίων που δέχεται το σώμα των αθλητών και μπορεί να αφορούν τη διάρκεια της προπόνησης, την ένταση ή τη συχνότητα αυτής.

Στους επαγγελματίες αθλητές των αθλημάτων αντοχής όπως το τρέξιμο, αναφέρονται προβλήματα υγείας στο 30%, ενώ στα ομαδικά μπορεί να κυμαίνεται από 45-61%. Από την άλλη μεριά, η ερασιτεχνική ενασχόληση με το τρέξιμο και ειδικά με το μαραθώνιο δρόμο, σχετίζεται με προβλήματα υγείας σε ένα 37% αυτών των ατόμων. Συνήθως πρόκειται για κακώσεις από υπέρχρηση, δηλαδή κακώσεις από λάθη στην προπόνηση, συνήθως αύξηση των χιλιομέτρων που διανύονται ανά εβδομάδα, η οποία αποτελεί και βασικό σκέλος της προετοιμασίας.

Ειδικότερα, η ενασχόληση με το τρέξιμο και ειδικά με το μαραθώνιο δρόμο ενέχει σημαντικούς κινδύνους τραυματισμού, και σύμφωνα με ορισμένες μελέτες μέχρι και το 55% των ατόμων αυτών μπορεί να υποστεί τουλάχιστον 1 κάκωση κατ’ έτος. Οι συχνότερες κακώσεις σε δρομείς αφορούν τα κάτω άκρα και είναι:

1. κατάγματα από καταπόνηση (κοπώσεως ή stress fractures): αφορούν συνήθως την κνήμη, το σκαφοειδές του ταρσού και τα μετατάρσια
2. τενοντίτιδες του Αχιλλείου, που μπορεί να οδηγήσουν μέχρι και σε ρήξη αυτού
3. πελματιαία απονευρωσίτιδα, δηλ. η φλεγμονή των καμπτήρων τενόντων των μυών του πέλματος.

Χρειάζεται επομένως σωστή καθοδήγηση κατά την προετοιμασία ώστε να αποφευχθούν οι κακώσεις αυτές. Δυστυχώς, σε περίπτωση που τελικά συμβεί μια τέτοια κάκωση, αυτή συνήθως δε θα επιτρέψει στον αθλητή να συνεχίσει. Αυτό είναι απολύτως σίγουρο για το κάταγμα από καταπόνηση και για τη ρήξη του Αχιλλείου τένοντα, ενώ στην περίπτωση της πελματιαίας απονευρωσίτιδας, αν και μπορεί αρχικά να βοηθήσει μια σχετική έγχυση στην περιοχή, το πιθανότερο είναι ότι τελικά ο αθλητής δε θα μπορέσει να αποδώσει σύμφωνα με τις δυνατότητές του.

Περισσότερα για τις κακώσεις των ερασιτεχνών αθλητών, εδώ.