Μυϊκές θλάσεις: Πως να τις αντιμετωπίσετε

Τι είναι οι Μυϊκές Θλάσεις;

Οι μυϊκές θλάσεις αποτελούν ένα αρκετά συχνό πρόβλημα, όχι μόνο για τους επαγγελματίες αθλητές, αλλά και για τους περιστασιακά αθλούμενους. Πρόκειται για τραυματισμό που αφορά είτε την περιοχή του μυός καθαυτή, ή το όριο μυός-τένοντα (μυοτενόντια περιοχή). Συμβαίνει όταν ο μυς δέχεται μεγαλύτερη τάση από αυτή που μπορεί να αντέξει (όταν δηλ. τεντώνεται υπερβολικά) και τελικά παθαίνει ρήξη. Συνήθως εντοπίζονται στη μυοτενόντια περιοχή και σπανιότερα στο κέντρο της μυϊκής μάζας και συμβαίνουν όταν έχει προηγηθεί μία απότομη και έντονη αθλητική δραστηριότητα. Επιπλέον, όσοι έχουν πάθει θλάση σε κάποια περιοχή είναι πιο πιθανό να πάθουν ξανά στο μέλλον στο ίδιο σημείο.

Αιτίες Θλάσεων

• Ανεπαρκής προθέρμανση: Απαιτούνται τουλάχιστον 20 λεπτά ζέσταμα πριν από την έντονη άσκηση, με σταδιακή αύξηση της έντασης, ώστε ο μυς να προσαρμοστεί και να είναι ικανός να αντέξει την τάση.
• Μειωμένη ευλυγισία: Ένας μυς κοντός, χωρίς επαρκή διάταση, είναι πιο επιρρεπής σε τραυματισμούς, γι’ αυτό και έχουν σημασία οι διατάσεις των μυών.
• Υπερπροπόνηση: Οι μύες χρειάζονται αποθεραπεία και ξεκούραση πριν την επόμενη άσκηση. Αν δεν υπάρχει ο χρόνος αποκατάστασης αυξάνεται η πιθανότητα να προκληθεί μία θλάση.
• Μυϊκή ασυνέργεια:  Κάθε μυς έχει έναν ανταγωνιστή που δρα ενεργώντας στην αντίθετη κατεύθυνση. Αν κάποιος είναι ισχυρότερος του άλλου, τότε είναι πιθανό να τραυματίσει τον πιο αδύναμο.
• Έλλειψη μετάλλων: Το νάτριο το μαγνήσιο και το κάλιο είναι πολύ σημαντικά για την υγεία του μυικού συστήματος και την αποφυγή επώδυνων μυικών συσπάσεων (κράμπες). Όταν υπάρχει έλλειψή τους είναι πιθανό να προκληθούν τραυματισμοί.

Συμπτώματα

1. Πόνος στην περιοχή
2. Οίδημα (πρήξιμο)
3. Δυσκολία κίνησης
4. Τοπική ευαισθησία ή ψηλαφητό κενό
5. Συχνά παρατηρείται αιμάτωμα στη περιοχή της θλάσης, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα ρήξης προσαγωγών μυών του μηρού

Σε βάθος χρόνου και αν ο βαθμός της θλάσης είναι μεγάλος, μπορεί να δημιουργηθεί επασβέστωση του αιματώματος στην περιοχή, δηλ. να εναποτεθεί ασβέστιο πάνω στο αιμάτωμα. Αυτό δημιουργεί οστό μέσα στο μυ (οστεοποιός μυοσίτιδα), το οποίο μπορεί να  προκαλέσει προβλήματα από πίεση των γειτονικών δομών. Αν τραυματίσετε κάποιον μυ σας απευθυνθείτε στον ορθοπεδικό ιατρό για γίνει η κατάλληλη διάγνωση και οι απαραίτητες εξετάσεις. Η μαγνητική τομογραφία βοηθά πολύ στον ακριβή χαρακτηρισμό των βλαβών και στην ταξινόμησή τους σε κατηγορίες, όπως αναφέρεται παρακάτω.

Κατηγορίες Μυϊκών Θλάσεων

• Πρώτου βαθμού: Είναι οι πιο αθώες. Πρόκειται για μία ελαφριά ρήξη των μυϊκών ιστών, με ελάχιστο αίμα ανάμεσα στις μυϊκές ίνες. Η δομή του μυός δε διαταράσσεται και η αποθεραπεία διαρκεί 2-3 εβδομάδες.
• Δευτέρου βαθμού: Πρόκειται για μερική ρήξη με διαταραχή της δομής των μυών και ενδομυϊκό αιμάτωμα. Παρουσιάζουν ποικιλία που εξαρτάται από το μήκος και το εμβαδόν της βλάβης. Η αποθεραπεία ποικίλλει από 4 εβδομάδες μέχρι και 2-3 μήνες για πλήρη επιστροφή στον αθλητισμό.
• Τρίτου βαθμού: Ο μυς διακόπτεται τελείως και ψηλαφάται κενό στην περιοχή. Συνήθως απαιτείται χειρουργική αποκατάσταση.

Πως αντιμετωπίζονται οι Μυϊκές Θλάσεις;

Όταν κάποιος πάθει θλάση σε ένα μυ, η αντιμετώπιση περιλαμβάνει κυρίως τις ακόλουθες ενέργειες:

1. Παγοθεραπεία (ιδίως τις πρώτες 48ώρες)
2. Ελαστική επίδεση
3. Χορήγηση αντιφλεγμονωδών μη στεροειδών φαρμάκων
4. Φυσικοθεραπεία αν κριθεί απαραίτητη και ανάλογα με το βαθμό.
5. Χειρουργική παρέμβαση για την αποκατάσταση του μυός. Αφορά θλάσεις δευτέρου ή τρίτου βαθμού κατά την εκτίμηση του θεράποντος ιατρού.

Σε ασθενείς με ιστορικό θλάσεων και προκειμένου να αποφευχθούν νέοι τραυματισμοί στην περιοχή προτείνεται να προστατεύουν το σημείο με ελαστικούς επιδέσμους. Θα πρέπει τέλος να τονιστεί ότι, όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία του ασθενή, τόσο αυξάνει και η περίοδος που απαιτείται για πλήρη αποκατάσταση.