Ο πόνος συνήθως οφείλεται σε υπέρχρηση (overuse), δηλ. σε χρόνια καταπόνηση. Ενδεικτικά παρατίθεται ο παρακάτω πίνακας:

Η ποδική καμάρα αποτελεί βασική δομική ιδιαιτερότητα του ποδιού, η οποία συμβάλλει στη σωστή και ξεκούραστη βάδιση, είναι δε εμφανής από το αποτύπωμα που αφήνει το πόδι π.χ. σε μια υγρή επιφάνεια ή στην άμμο. Η μείωση ή η απουσία αυτής αναφέρεται γενικά ως «πλατυποδία» και στο παρελθόν ήταν συνυφασμένη με την ανάγκη ειδικών υποδημάτων με σκοπό τη διόρθωσή της. Στην παιδική μάλιστα ηλικία, η διαπίστωση «πλατυποδίας» από το γονέα αποτελεί έναν από τους συχνότερους λόγους επίσκεψης στον ορθοπαιδικό, ακόμα και αν το παιδί δεν αναφέρει κάποιο πόνο. Είναι δε συχνή η «βλαισοπλατυποδία» στις ηλικίες αυτές, με λοξότητα των πτερνών που διορθώνεται όταν στηριχτούν στις μύτες τους, η οποία γίνεται εμφανής όταν το παιδί παρατηρείται από πίσω.

Σήμερα, η ανώδυνη πλατυποδία δεν αντιμετωπίζεται ως πάθηση που χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση και συνιστάται στα παιδιά να βαδίζουν ελεύθερα και χωρίς ειδικά υποδήματα.  Σημειώνεται πάντως ότι στους ενήλικες, η  μείωση ή η εξάλειψη της ποδικής καμάρας αποτελεί ένα βασικό λόγο κόπωσης του ποδιού μετά από παρατεταμένη πεζοπορία και γι΄αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιούνται άνετα και ευρύχωρα υποδήματα όταν πρόκειται να καταπονηθούν τα πόδια για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αυτό που θα πρέπει να κινητοποιήσει έναν τέτοιο ασθενή ή τους γονείς ενός παιδιού με «πλατυποδία», είναι η επώδυνη βάδιση, ερυθρότητα/κάλοι στο πέλμα,  ή τα συχνά διαστρέμματα («στραμπουλήγματα») της ποδοκνημικής άρθρωσης. Ενδεικτικά παρατίθεται εικόνα από μονόπλευρη επώδυνη πλατυποδία στο δεξιό πόδι, η οποία συνοδεύεται από επικουρικό σκαφοειδές οστό. Άλλα αίτια μπορεί να είναι ο κοντός Αχίλλειος τένοντας, ενώ υπάρχει και η περίπτωση συνένωσης των οστών του ταρσού (tarsal coalition) που σχετίζεται με συχνά διαστρέμματα της ποδοκνημικής. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να αναζητούνται τα παθολογικά αίτια της κατάστασης και να αντιμετωπίζονται αναλόγως.

Να σημειωθεί ότι στους ενήλικες ασθενείς μπορεί να εμφανιστεί “επίκτητη πλατυποδία”, δηλαδή απώλεια της ποδικής καμάρας που δεν προϋπήρχε. Αυτό είναι τελείως διαφορετική παθολογία, με χαρακτηριστική εικόνα “πολλών δακτύλων” όταν παρατηρείται από πίσω (too many toes sign) και χρειάζεται αντιμετώπιση. Προκαλείται από ανεπάρκεια του οπισθίου κνημιαίου τένοντα, δηλαδή αυτού που στηρίζει την ποδική καμάρα, κυρίως σε υπέρβαρους ασθενείς, επί σακχαρώδους διαβήτη, ή ρευματοπαθειών (ρευματοειδής αρθρίτιδα, ψωρίαση) κ.ά. Διακρίνεται σε 4 στάδια και η αντιμετώπισή της  μπορεί να είναι αρχικά συντηρητική με ειδικά υποδήματα, αλλά στα τελικά στάδια χρειάζεται χειρουργική παρέμβαση για τη διόρθωσή της ώστε να εξαλειφθεί ο πόνος.

Στις επόμενες εικόνες περιγράφεται η περίπτωση δρομέα αθλητή 40 ετών, με κάταγμα της βάσης του 5ου μεταταρσίου μετά από “διάστρεμμα” κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Το κάταγμα αυτό δεν είναι κάταγμα από καταπόνηση (stress fracture), όπως είναι το κάταγμα Jones, αλλά οξύ αποσπαστικό κάταγμα από βίαιη έλξη του τένοντα του βραχύ περονιαίου μυ κατά την κάκωση.

Έγινε ανοικτή ανάταξη και οστεοσύνθεση με 1 αυλοφόρα βίδα. Πώρωση του κατάγματος και πλήρης αποκατάσταση με προοδευτική επάνοδο στην αθλητική του δραστηριότητα στις 6 εβδομάδες.